گرداوري و تنظيم : جواد محمدي خمك

اَوَش (حبش)

بادار (ارباب)

باران

برفی

بزرگ

بی برگ (نامیست عرفانی- بی چیز)

پُردل

پَسُند (پسندیده)

پکیر (فقیر- شاید هم یاد گاری از «پاکر» باشد)

پور مرد (پیر مرد- به این نیّت که انشاءالله به پیری برسد)

پیرُک

جانی (جان دار)

جنگی

جَهَند (جی یَند)

چالکی (چالاک)

خوجه (خواجه)

خوژداد (خوش داوری)

دادشا (دادشاه)

دُروَیش (درویش)

دشتی

دل بینا (غیب گو)

دِلِمراد (دل مراد)

سرفراز (سرافراز)

سَرگُل

سَرِنگ (سرهنگ)

سِیال (نجیب)

سیت (در ترکیب های «سیدخان» وامثال آن به کار می رودو اغلب فکر می کنند که «سیّد» یا «سعید» عربی است در صورتی که این نام همان نام یا واژۀ مشترک هندی سکایی یا هند وایرانی است).

سیدی (شکل تحبیب شدۀ سیت)

سیه خان (سیاه خان)

سیه سر (سیاه سر)

سیه مرد (سیاه مرد)

شاباز (شهباز)

شادوست (شاه دوست)

شاسوار (شاه سوار)

شاگل (شاه گل)

شامیر (شاه میر)

شرجان (شیر جان)

شردل (شیر دل)

شیرین( مثل شیر درنده)

کام (مثل کام خان- کام دین)

کجیر (رهبر)

کَچکُل (کشکول)

کندل (کهندل)

کوچِک

کوکن (کوه کن)

گَردی (گردان)

گرگ (مثل گرگ علی)

گُل میر

گلزار

لالو (لعلو – مخّفف لال محمّد یا لعل محمّد)

مُرجونک (مرجانک)

مردان

مِردل ( مهردل)

مزار

مستیان

ملنگ (درویش-تارک دنیا)

مُم داد (محمّد داد)

میر

ویس (در ترکیب میر ویس)

منبع: سرای فرهنگ و هنر سیستان